Barbie!

Veel gedaan en veel gewacht de afgelopen week. Want op het wachten worden we tijdens de in-country-training al goed voorbereid.
Dinsdag tot en met vrijdag was het weer training. Sommige sessies interessant en nuttig, andere sessies een beetje slaapverwekkend. Maar dat kan ook met de airco te maken hebben, want daar lijkt één of ander luchtje in te zitten dat ons allemaal erg lui maakt. Maar ik zal niet klagen, want airco op zich kan ik zeer waarderen. Straks, in Santa Rosa, zal ik maar een paar uur per dag stroom hebben, dus zal 2 jaar zonder airco, koelkast en ven moeten ben ik bang...
Woensdag zijn we voor de training naar een ‘creek’ geweest. Daar hebben we eerst een sessie over creools eten gehad en daarna een over disability en de rest van de middag hebben we lekker kunnen zwemmen. Er was een zwembadje, maar veel leuker was het zwarte water. Een natuurlijk strominkje. Het leuke was om je met de stroom mee te laten voeren en op een bepaald moment uit te stappen, terug te lopen en opnieuw te gaan. Maar ik kon het natuurlijk niet laten om ook een keer te proberen tegen de stroom op te zwemmen. Viel niet mee! Maar ik heb het gered (bij poging 2...).
Daarnaast deze week ook een beetje meer informatie gekregen over wat ik zal gaan doen (al moet ik zeggen dat ik het nog steeds wel vaag vind, hoop me er gewoon gauw in te kunnen storten). Ik heb in ieder geval een heleboel leesvoer gekregen, ik ben bij NCERD (onderwijs recourse en development) geweest en heb al wat mensen ontmoet met wie ik te maken zal krijgen. Komende woensdag zal er een bijeenkomst zijn van de Literacy Coordinators van elke regio (Guyana heeft er 10) in Georgetown. Zij gaan het afgelopen jaar evalueren. Voor mij een mooie gelegenheid om informatie te krijgen over het literacy programma en om deze mensen te leren kennen. Vandaar dat ik tot en met donderdag in G-Town blijf en donderdag met Deborah, de programmamanager van Education, naar Santa Rosa ga.
De avonden hier bestaan vooral uit óf in het Rima rondhangen, lezen, spelletje spelen, etc. Of (verjaardags)feestjes bezoeken (zitten, kletsen, drinken en eten...). In Georgetown is het blijkbaar gebruikelijk dat wanneer je jarig bent je Nicole, de secretaresse van VSO, hierover inlicht. Zij stuurt dan een mailtje naar alle VSOers en zo zit de kamer zo vol. De huizen van de VSOers in Georgetown zijn allemaal groter dan mijn huis in Arnhem! En ook de televisies die de VSOers hier in G-Town hebben zijn allemaal groter dan de mijne! Maar ik moet me voorbereiden op een heel ander huis dan dat van de mensen hier, dus...
Mijn huis zal dan misschien wat minder mooi zijn dan de huizen in G-Town, maar de omgeving zal waarschijnlijk veel mooier zijn. G-Town is namelijk een vieze stad. Afval ligt overal op straat, veel huizen zijn behoorlijk vervallen en er is hier niet veel te beleven. (Niet dat er in Santa Rosa veel te doen zal zijn... Maar dan kan ik in ieder geval in een mooie omgeving ‘limen’ (=chillen;-)))
Vrijdagavond zijn we weer naar een concert geweest in het cricketstadion. Vorige week bij het chutneyconcert bestond het publiek voornamelijk uit Indische mensen. Nu zou het om een reggaeconcert moeten gaan (denk dat er 4 reggaenummers langs zijn gekomen) en was het publiek voornamelijk Afrikaans. Het regende als een gek! De regenbuien hier zijn net warme douches. Eigenlijk zou het regenseizoen al afgelopen moeten zijn, maar klimaatverandering....
Dus al was het nu voor de eerste keer niet nat van het zweet, ik was weer doorweekt.
Dan wat info over het uitgaan in Guyana... Je moet weten dat alle vrouwen hier heel netjes gekleed naar hun werk gaan, mantelpakjes, hakjes, tip-top in orde. Bij het zwemmen dragen de meeste vrouwen broekjes en shirtjes over hun bikini’s. Maar gaan ze naar een concert dan wormt iedereen zich in véél te strakke, véél te kleine en véél te blote kleren (hoe meer gaten, hoe beter), dan trekken ze graag stiletto’s aan om mee te dansen in het natte gras en hoe meer vetrollen je hebt, hoe meer je er mee te koop lijkt te moeten lopen. En het dansen “wining”, is (sorry voor mijn taal, maar zo wordt het hier echt vertaald) droogneuken. De mannen gaan achter je staan en ze draaien hun geslacht tegen je kont... Zelfs als je niet kunt dansen weten ze je te vinden. En dit betekent niks. Je hoeft niet eens een praatje te maken, er zijn geen verwachtingen of wat dan ook... Erg bijzonder allemaal...
Zaterdag hebben we een shoppingtour door Georgetown gehad. Dat trekt toch nog wel wat bijkijks, zo’n groep blanke mensen die zich over de markt verplaatst. Maar niet vervelend, mensen proberen je gewoon hun spullen te verkopen en we worden geregeld nageroepen “barbie” is mijn favoriet, ja, zelfs ik word barbie genoemd! Misschien heeft barbie in Guyana wel een andere taille dan in de rest van de wereld.
Ook heb ik deze week al 2 keer een stukje hardgelopen. Dacht ik vanmorgen toch echt dat ik minstens 45 minuten onderweg geweest zou zijn, bleek bij thuiskomst dat het er maar 25 waren... Beetje teleurgesteld en nog steeds oververhit (zelfs na 30 minuten voor de ven en een lange, koude douche)aan het ontbijt gezeten dus.
Na het ontbijt hadden we het plan om weer naar een creek te gaan. Met ons 7en (Sergio was met Clive mee op familievisite en Sarah en Paul zijn inmiddels verhuisd naar hun eigen huis in G-Town) met de minibus op pad gegaan. Bij een van de creeks was vandaag een groot feest. Duur en druk en niet waar wij zin in hadden. Dus we hebben ons af laten zetten bij een creek verderop. Helaas was dat ook niet helemaal wat wij in gedachte hadden. Vies, druk en harde muziek. Dus besloten we verder te lopen, op zoek naar de volgende... Lopen in de hitte, langs een saaie weg, met een zware rugzak. Na ongeveer een half uurtje kwamen we bij een soort grote bushalte (waarbij een bord stond met de tekst “turning point”...) aan, daar gingen we even “limen” ;-) en nog geen 5 minuten later begon het weer enorm te regenen. Toen er een pick-up van de politie langs kwam rijden besloten we te vragen of we mee mochten. En ja hoor! Met ons 7en achterin de pick-up, in de regen!
Inmiddels dus weer in het Rima guesthouse, we hebben net even heel wat foto’s uitgewisseld, dus ik zal een aantal online zetten. Dit doe ik op mijn hyves (want daar is het gratis...).

Sorry, zie dat het alweer een heel verhaal geworden is... Maar wil jullie nog even een leuk weetje geven.
In de binnenlanden van Guyana zie je de vrouwen vaak met alle spullen lopen, terwijl de mannen hun handen leeg hebben. Mijn eerste reactie zou niet al te positief zijn over deze mannen. Maar wat is het geval; dit is zo omdat de mannen hun handen vrij moeten hebben om de vrouwen te beschermen op het moment dat ze aan worden gevallen door één of ander beest. Best galant en stoer van die mannen dus!

Hier zal ik het nu maar weer even bij laten...
Groetjes!

P.S. mijn postadres is:
Anna Lantink
Department of Education, Region 1
Moruca
Guyana