Eerste dagen in Georgetown

Maandag 16 augustus.
Na Trinidad en Tabago was het nog één keer raak... Maar toen stonden we op Guyanese grond! Eindelijk!
Het was een uur of 11 ’s avonds toen we landden. Bij de douane ging alles prima en nadat we onze tassen hadden, zagen we buiten de huidige VSOers al staan die ons op kwamen halen en de andere VSOers die op onze vlucht zaten.
In het minibusje in een klein uurtje naar het Rima Guesthouse gereden en daar, na een hoognodige douche, als een blok in slaap gevallen.

De volgende morgen (vrijdag) hoefden we gelukkig pas om 11 uur op het VSO programmakantoor te zijn. Aan de ontbijttafel de andere VSOers van de groep ontmoet.
We zijn met ons 11en. Mensen uit Nederland, Canada, de Filipijnen en een Guyanees die in Canada woont. Een leuke groep.
Vrijdag kennisgemaakt op het programmakantoor van VSO en daar een paar dingen over gezondheid en veiligheid doorgenomen. De dag ging snel voorbij.
’s Avonds zijn we wat gaan drinken in de stad en naar een discotheek geweest. Deze was zo goed als leeg, totdat ik met een aantal terug naar Rima ging, daarna schijnt het nog erg druk en gezellig te zijn geworden.
Zaterdag in de stad rondgelopen, gelunched, bij een rumshop geweest en gepooled. Clive, de in Canada wonende Guyanees, is tot ‘social coordinator’ benoemd, heel ideaal.
Zaterdagavond zijn we naar een Chutney concert geweest in het nationale cricketstadion.
Zondag hebben we gezwommen bij Pegasus Hotel. Een echt toeristisch uitje, want toegang tot het zwembad is US$11 en voor de lunch was ik nog eens US$11 kwijt...
Zondagavond was Potluck. Een etentje bij een huidige VSOer thuis. Alle huidige VSOers uit Georgetown komen daarheen en nemen wat te eten mee. Leuk om zo de mensen te kunnen spreken die hier al een tijdje zitten en hun ervaringen te horen.
Vandaag de dag begonnen met een bezoek aan een dokter om nog meer geïnformeerd te worden over alle risico’s in Guyana en hoe je jezelf zoveel mogelijk kunt beschermen tegen alle nare ziektes...
We moesten om 9 uur daar zijn, de dokter was er om iets voor 10... Welcome to Guyana! :)
Daarna sessies gehad over de geschiedenis van Guyana, over VSO Guyana en over national volunteering. En de dag eindigde met verhalen van 2 huidige VSOers, één van hen woont in Georgetown en één in de ‘hinterlands’. Leuke verhalen.
En verder even de stad ingelopen op zoek naar wasmiddel, want er moet echt gewassen worden! Het is hier warm en klam, ik douche 3 keer per dag en ben al bijna door mijn schone kleren heen.

Dat is wel zo’n beetje wat ik tot nu toe allemaal gedaan heb.
Ik vermaak me hier dus heel goed. Het Rima guesthouse waar we zitten is een fijne plek. Ik deel een kamer met Selina. Beneden (wat op de 1e verdieping is, zoals veel gebouwen hier. De kustlijn van Guyana ligt onder zeeniveau en in het regenseizoen wil het hier nog wel eens blank staan) staat een aantal banken en luie stoelen en een lange eettafel waaraan we ons ontbijt en avondeten krijgen. Vanaf hier is het zo’n 5 minuutjes lopen naar het programmakantoor. Het is klam en warm, dus het wandeltempo ligt wat lager dan dat in Nederland.
Even een paar interessante weetjes over Guyana; de middenklasse is hier eigenlijk niet. Er wonen meer Guyanezen buiten Guyana (meer dan 1.000.000) dan in Guyana (+/- 780.000). Mensen met goede opleidingen zoeken banen in het buitenland om daar meer geld te verdienen dan in Guyana. Doordat Guyana engelstalig is en de grootste delen van Zuid-Amerika spaanstalig voelen de Guyanezen zich meer verwand met de Caribbean, dan met de rest van Zuid-Amerika. Guyana is (of was?) het enige land van de Caribbean met een ‘pabo’. Dus veel afgestudeerde leerkrachten werden door het hogere salaris naar de andere Caribbische landen gelokt. De verdeling moet ongeveer zo zijn; 20% van de bevolking bezit 80% van de economie en 80% van de bevolking moet het doen met de overige 20% van de economie.
De grote verschillen zijn in het verkeer duidelijk te zien. Al moet ik zeggen dat er vooral veel ‘normale’ personenauto’s rijden (wel veel Toyota’s Ojo!), er rijden ook superdeure SUV’s, vandaag zagen we er één met spinning wieldoppen (of zoiets...). En tussen al dat gemotoriseerde vervoer rijden dan ook paarden met wagens! De mooiste bestuurder die ik zag zat ook op zo’n ietwat gammele houten kar, hij had een hoofd vol rasta’s en zat al rijdend te bellen met zijn mobieltje!
Hoe langer ik hier nu ben hoe meer ik eigenlijk ook wel weer verder wil. Niet omdat Georgetown me niet bevalt, want dat doet het zeker wel. Maar omdat ik nu wel heel benieuwd ben naar de plek waar ik de komende twee jaar zal wonen en werken. Het is wel raar om hier nu zo dichtbij te zijn (4 uur reizen met bussen en boten) en toch nog geen beeld te hebben van hoe het er zal zijn. Want het zal anders zijn dan Georgetown, dat staat vast. De mensen die ik tot nu toe gesproken heb die in Santa Rosa geweest zijn zeggen allemaal dat het er erg mooi is. Ik zal er waarschijnlijk volgende week dinsdag achter komen, want ik denk dat ik dan die kant op zal gaan.
Mijn (eigenlijk Noors... dank je Noor) mobiel is inmiddels voorzien van een Guyanese simkaart. Voor dringende zaken als de laatste roddels, babynieuws, nieuwe liefdes, voetbaluitslagen ;-) en noem maar op ben ik per sms of telefonisch bereikbaar op 592-6984588.
En voor die mensen die in mijn boekje geschreven hebben en Murdzj, ook jouw cadeautje/brief/?, ik heb ze nog niet geopend... Vandaar dat ik ook nog niet gereageerd heb. Ik bewaar ze voor wanneer ik in Santa Rosa ben. Hier ben ik namelijk constant onder de mensen, genoeg te doen. In Santa Rosa zal dat wel anders zijn en ik denk dat ik er daar nog meer van zal kunnen genieten dan hier. Dus...
Ik hou het hierbij voor vandaag!
Liefs, Anna.